Gerçek bir altkültür - EBM(Electronic Body Music) Nedir ?

Aslında o kadar alt ve derin bir kültür ki, konuya nereden başlamak ve nasıl ilerletmek lazım bilemedim. Çünkü baktığımızda, 1970'li yıllardan bugüne kadar ulaşan protest yapıya sahip bir müzik türü diyebiliriz.

Dilerseniz öncelikle "EBM" (Electro Body Music) isminin nasıl ortaya çıktığını ve aslen isim babasının kim olduğuna bakalım. Elektronik Vücut Müziği terimi ilk olarak Alman elektronik grubu Kraftwerk'ten Ralf Hütter tarafından 1977 senesinde, İngiliz müzik gazetesi "Sounds"'a verdiği röportajda kullanıldı.

1978 yılında yayımlanan Kraftwerk albümü "The Man Machine", albümün fiziksel yapısını daha iyi anlatmak için Ohio'da yer alan "WKSU" radyosuna verdiği röportajda bu terimle tekrar ifade edildi.

1981'de Almanya'dan DAF, dans edilebilir elektronik punk sesini tanımlamak için "Körpermusik" (Vücut Müziği) terimini kullandı.

"Elektronik Vücut Müziği" terimi daha sonra 1984'te Belçikalı grup Front 242 tarafından, “No Comment” adlı EP'lerinin müziğini tanımlamak için kullanıldı.

EBM müzik; grotesk, psybertrance, sosyo-politik, teknolojiye başkaldırı, psychobilly gibi konular üzerine seneler geçtikçe evrildi. Zaman zaman duraklama dönemine girse de, ayakta tutmaya çalışan 90'lar sonrası gruplar, aynı şekilde underrated kalarak katkıda bulunmaya çalıştılar.

EBM, punk ve endüstriyel müziğin sınır tanımayan yaklaşımını izler. Albüm kapaklarında sosyalizmi sembolize eden orak/çekiç gibi simgelerin dışında, özellikle bazı Alman EBM grupları, tam tersine gamalı haç kullanan, nazi-faşist bir tavır içerisinde bulunmuşlardır.

İkonoklastik minimalizm, o dönemler şarkı sözlerinde türün atalarından sayılan "Nitzer Ebb" tarafından kullanılmıştır. EBM, 1980'lerin başında ortaya çıkmıştır ve daha karanlık, daha agresif tonları, militarist ritimleri ve distopik ile endüstriyel öğelere tematik odaklanmasıyla karakterize edilir.

EBM, daha karanlık ve agresif sesi ile ileriki dönemlerde endüstriyel estetiğiyle dikkat çeker. Çevresel örnekler, örneğin çekiç darbesi, makine ve uyarı sesleri, sıklıkla bir "fabrika ortamı" yaratmak için kullanılır. Diğer örnekler arasında politik konuşmalar ve bilim kurgu filmlerinden alıntılar yer alır.

EBM genellikle erken dönem endüstriyel müziği anımsatan daha sert, daha aşındırıcı sentezleyici sesleri ve dizileri kullanır. EBM'nin askeri tarzı, transhümanist veya siberpunk hareketlerine özgü "yarı insan yarı makine" bir gestalta sahiptir.

EBM, "zafer, savaş duruşları ve paranoya"nın aşırı erkeksi bir imajını öne sürer ve hem erkekler hem de kadınlar tarafından sergilenen "sert adam" veya maço tavırlarıyla bilinir. EBM, sıklıkla cyberpunk edebiyatından, sinemasından ve görsel sanattan ilham alır ve bu motifleri müziklerine ve performanslarına yerleştirir.

Müzikal olarak ele alırsak, 100 ile 140 BPM arasında değişen analog ve FM synthesizer vuruşlar ile yoğun drum machine kullanımları; sıralı tekrarlayan bass çizgileri ile dans müziği elementleri; net, bozulmamış veya hafifçe elektronik olarak bozulmuş vokaller, yankı ve yankı efektleriyle haykırışlar veya homurtular, türün karakteristik yapısını oluşturur diyebiliriz.

Türün ortaya çıktığı dönemde, önemli synthler arasında Korg MS-20, Emulator II, Oberheim Matrix ve Yamaha DX7 yer almaktadır. Tipik EBM ritimleri, çoğunlukla bir rock müzik ritim yapısını ima etmek için bazı küçük senkoplarla 4/4 vuruşlara dayanmaktadır.

Örneğin metal çubuk, makine ve uyarı sesleri, genellikle bir "fabrika ambiyansı" yaratmak için kullanılır.

Genelde müziği dinleyen gruplar olsun, dinleyici kitlesi olsun, önceleri sıradan tişört, belki beyaz ince bisiklet yaka fanila, kot pantolon ve deri ceket ile piyasaya çıkarken, müziğin evrimleşmesi sonucu cyber-goth giyim tarzına yakın kıyafetler seçilerek farklı imajlar oluşturuldu.

Industrial müziğe yaklaşmasıyla birlikte, dinleyiciler konserlerde veya sokak aralarında bu kıyafetlerle Industrial Dance yapmaya başladılar.

Şimdi de bu müziğin evrimini daha detaylı ele alalım. Almanya sınırlarında oluşan bu gelişim; isim babası olarak belirttiğim "Kraftwerk", "Cabaret Voltaire" ve sonrasında 1980'li yıllardan DAF (Deutsch Amerikanische Freundschaft), Nitzer Ebb, Front 242, Die Krupps vb. gruplar, video klipleri ile müziğin daha geniş kitlelere yayılmasını sağladılar.

Müzikal olarak aslında türün öncüsü olarak her zaman 1981 yılında Belçika'da kurulmuş olan Front 242 kabul edilmiştir; aynı zamanda isminde geçen "242" rakamlarından dolayı, 24 Şubat Dünya EBM Günü olarak türü severler tarafından kutlanmaktadır.

Wax Trax! Records tarafından çıkarılan ilk Front 242 albümü olan "Geography", dünya genelinde ilk resmi olarak kaydedilmiş EBM albümü sayılmaktadır.

1982 yılında İngiltere'de kurulan Nitzer Ebb, "That Total Age" albümü ile geleneği devam ettirerek, daha yüksek BPM kullanarak daha gelişmiş bir sound ortaya koydu.

1989'da Ralf Dörper, Nitzer Ebb ile eski bir Die Krupps parçasında ("Machineries of Joy", 1980'lerin başındaki "Wahre Arbeit, wahrer Lohn" parçasının daha yeni bir versiyonu) Jürgen Engler ile birlikte yapımcılığını üstlendi.

Bu dönemin grupları sıklıkla ironik bir niyetle sosyalist gerçekçi estetiği uyguladılar.

1980'lerin başında ortaya çıkan tür, Cabaret Voltaire, DAF, Die Krupps ve Kraftwerk'in synth-pop ve future pop müziğinden büyük ölçüde yararlanır. Türler ve alt türevlere de daha sonra değineceğim.

1990'lı yılların başına geldiğimizde, türde yeniden bir canlanma oldu. Kanada'da Front Line Assembly, ABD'de Ministry, Almanya'da KMFDM ve İsveç'te Pouppée Fabrikk popüler hale geldi.

1980'lerin son dönemlerinde, birçok EBM grubu dağıldı veya müzik tarzlarını değiştirerek daha çarpıtılmış "endüstriyel" öğeler veya rock veya metal öğelerini müziğine kattı.

EBM öncülerinden Front 242'nin Tyranny For You albümü, 1980'lerin EBM döneminin sonunu başlattı.

Nitzer Ebb, alternatif tarzlara yönelmesi ile birlikte oldschool elektronik vücut müziği 1990'ların ortalarında kayboldu.

Nine Inch Nails, EBM ve rock müziği arasındaki çapraz yozlaşmayı Pretty Hate Machine (1989) albümüyle sürdürdü.

Kuzey Amerikalı gruplar, tipik Avrupa EBM öğelerini kullanmaya başladılar ve bunları hardcore ve punk müziği elementleri ile birleştirerek daha agresif bir yapı sergilemeye başladılar.

1990'ların başında, ikinci dalga EBM grupları olan Alman Armageddon Dildos, Tyske Ludder ve Orange Sector, İsveçli Spetsnaz, Old School EBM kültürüne daha yakın bir sound ile boy gösterirken, birçok yeni ve eski grup, birbirlerinin şarkılarını remix yaparak underrated sahnelerde bu müziğin ölmediğini göstermek istediler.

Hiçbir zaman eskisi gibi olmadı, fakat türün hala ayakta olduğunu göstermek için bazı kesimlerin buna el atmasını görmek, hayranları tarafından sevindirici bir süreçti.

Future-Pop: Synthpop ve trance etkileriyle birleştirilen, daha melodik ve ulaşılabilir bir alt türdür.

Frozen Plasma, Colony 5, Code 64, Angels And Agony, Icon Of Coil, Pride And Fall, Rotersand, Chrom, And One, Covenant, Cephalgy, Neuroticfish, Imperative Reaction, Culture Kultür, Assemblage 23, Funker Vogt, Apoptygma Berzerk, VNV Nation vb. gibi tanınmış bazı grupları örnek gösterebilirim.

Aggrotech: EBM'nin daha agresif ve karanlık bir koludur; genellikle sert, harsh vokaller ve yoğun synthesizer kullanımıyla karakterize edilir.

Agonoize, Grendel (eski dönemleri), Aesthetic Perfection (eski dönemleri), Suicide Commando, Psyclon Nine, Tactical Sekt, Decoded Feedback, FGFC820, Wumpscut, Centhron vb. gibi tanınmış bazı grupları örnek gösterebilirim.

Terror-EBM: Aslında daha çok Aggrotech ve Dark Electro kültürünü içerdiği için aynı şekilde düşünebilirsiniz, fakat özellikle Suicide Commando, NoLongerHuman, Faderhead (eski dönemleri), Detroit Diesel, Reaxion Guerrilla vb. gibi tanınmış bazı grupları örnek gösterebilirim.